Jakich telefonów nie warto kupować w 2022 roku? Przedstawiamy parametry, których należy unikać i dane techniczne, które powinny być absolutnym minimum w każdym smartfonie, który chce uchodzić za opłacalny.
Każdy z nas ma inne priorytety przy zakupie nowego telefonu. Jedni Maniacy koniecznie chcą mocnych podzespołów, innym bardziej imponuje świetny ekran lub mocarna bateria, kolejni chcą solidności w każdej dziedzinie.
Zastanówmy się nad tym, jaką minimalną specyfikację powinien oferować smartfon, który warto kupić w 2022 roku. Czego można od niego wymagać pod względem specyfikacji, wyposażenia i wsparcia producenta?
Warto też zastanowić się nad tym, czego nie powinien oferować telefon z 2022 roku. Brak pewnych elementów powinien być dla niego wstydem, a na pewno zmniejsza sens jego zakupu do minimum.
Pamiętaj, że wpis ten ma charakter subiektywny. Każdy ma inne priorytety. Chętnie poznam Twoją opinię. Zapraszam do sekcji komentarzy.
Ekran HD w 2022 roku? To nie wypada
Mniej więcej w 2017 roku smartfony zmieniły się nie do poznania. Szerokie ramki wokół ekranów odeszły w niepamięć, dzięki czemu producenci mogą umieszczać większe wyświetlacze w mniejszych niż wcześniej obudowach.
Zasadniczo trend ten oceniany jest pozytywnie. Ma on jednak swoją mroczną stronę. Niektóre firmy postanowiły bowiem zwiększać przekątne ekranów, ale nie rozdzielczości.
W wielu tanich modelach znajdziemy matryce HD. Kiedyś taka rozdzielczość była w porządku, o ile przekątna ekranu wynosiła maksymalnie 5,5 cala, a najlepiej przy jeszcze mniejszym panelu.
Nie można jednak powiedzieć tego samego, gdy telefon ma 6,5-calowy ekran HD+. Ostrość wyświetlanego obrazu jest wtedy mało zadowalająca, co w 2022 roku może już być powodem do skreślenia takiego modelu z listy zakupowej.
Mówiąc krótko: odradzam zakup telefonów z wyświetlaczami HD w 2022 roku. Full HD powinno być już standardem nawet w tanich telefonach.
Unikaj przestarzałych procesorów
Nie jestem osobą, która uważa procesor za najważniejszy element wyposażenia każdego smartfona. Jestem w stanie poświęcić topową wydajność na rzecz dłuższego czasu pracy, o ile kultura działania urządzenia jest zadowalająca. To przykład z życia wzięty, bo właśnie tym się kierowałem przy wyborze prywatnego telefonu.
Mimo to wiem, że procesor to serce każdego smartfona i warto wskazać jakieś minimum. Moim zdaniem w 2022 roku lepiej unikać układów zbudowanych w procesie technologicznym wyższym niż 12nm oraz zawierających same rdzenie Cortex A53/A55.
Konfiguracja 3/64 GB to absolutne minimum w telefonie
Skoro jesteśmy przy podzespołach, to pora porozmawiać o pamięci. W tym aspekcie zawsze uważałem, że im więcej, tym lepiej. Pamięci nigdy za dużo, zarówno operacyjnej, jak i wewnętrznej.
W 2022 roku minimum w telefonie to 3 GB RAM i 64 GB pamięci na dane (najlepiej z możliwością dalszej rozbudowy tej drugiej). Unikać jak ognia należy smartfonów w słabszych konfiguracjach, bo niestety takie ciągle da się znaleźć w polskich sklepach.
Wartość optymalna to zaś 4/128 GB i właśnie w taką opcję celowałbym, gdybym sam miał kupić jak najtańszy telefon.
Aparat bez szerokiego kąta? Nie kupuję!
Jednym z moich ulubionych aparatów w telefonach jest obiektyw ultraszerokokątny. Jego obecność pozwala na uchwycenie szerszego kadru bez konieczności cofania się z urządzeniem czy też używania często mało wygodnej panoramy.
Zdaje sobie sprawę z tego, że w większości wypadków szeroki kąt nie robi aż tak dobrych zdjęć jak jednostka główna. Dotyczy to głównie niedrogich smartfonów. Mimo to uważam, że jego obecność w telefonie w 2022 roku to konieczność.
Niestety, wielu producentów nie umieszcza tego elementu w swoich sprzętach. To prosty sposób na oszczędność. Jestem w stanie to jako tako zrozumieć w telefonach za kilka stówek, ale niestety ostatnio coraz droższe modele nie mogą się nim pochwalić.
Ładowanie poniżej 18W to już anachronizm
Gdy przypominam sobie, jak długo ładowały się kiedyś telefony, to aż nie mogę w to uwierzyć. Dziś na rynek trafiają modele ze wsparciem dla ładowania nawet 150W, co jeszcze kilka lat temu wydawało się abstrakcją.
Oczywiście nie możemy liczyć na to, że każdy smartfon w 2022 roku naładujemy w mniej niż 20 minut. W tańszych modelach (choć także w przypadku tych niekoniecznie tanich) musimy pogodzić się z koniecznością dłuższego kontaktu z ładowarką.
Myślę, że obecnie 18W to minimalna moc ładowania, jaką powinny obsługiwać wydawane na rynek telefony. Aż serce mnie boli, gdy pojawiają się modele z obsługą tylko 10 czy 15W, co gorsza czasami nawet za ok. 1000 zł.
Optymalne wartości powinny wahać się w granicach ok. 30-68W. To idealny kompromis między czasem ładowania a żywotnością akumulatora.
Trzy elementy wyposażenia konieczne w 2022 roku
Tutaj nie będę się rozpisywał: NFC, Bluetooth 5.x i Wi-Fi ac (2,4 i 5 GHz) w telefonach w 2022 roku być po prostu muszą.
Brak gwarancji aktualizacji to czerwona lampka
Jak doskonale wiemy, sprzęt to nie tylko wyposażenie techniczne, ale także oprogramowanie. Nie chcę mówić, który system wybrać lub jakiej nakładki na Androida unikać, bo to są kwestie indywidualne.
Radziłbym jednak kupować telefony z jak najnowszą wersją systemu na pokładzie. Co więcej, sugeruję stawiać na te urządzenia, które mają zagwarantowaną co najmniej jedną aktualizację. Oczywiście sytuacją idealną byłoby jeszcze dłuższe wsparcie.
To także warto przeczytać!
Mam nadzieję, że powyższy poradnik pozwoli Ci na zakup udanego telefonu, godnego miana nowoczesnego urządzenia mobilnego w 2022 roku. Nie wiesz jednak, który model wybrać? W tym równie chętnie Ci pomożemy.
W poszukiwaniu zakupowej inspiracji zajrzyj do zestawienia najlepszych smartfonów. Dobrym pomysłem będzie także przegląd telefonów o najlepszym stosunku jakości do ceny.
Gdy masz do wydania konkretną ilość gotówki, to sprawdź polecanki do 500, 1000, 1500, 2000 i 3000 zł.
Wszystkie artykuły znajdziesz w sekcji polecanych wpisów na techManiaK.pl.
IPhone 5s.
Telefon komórkowy, pot. komórka – telefon działający w oparciu o telefonię komórkową.
Obecnie absolutna większość telefonów komórkowych działa w systemach cyfrowych (np. GSM, DCS, PCS, UMTS). W starszych rozwiązaniach stosowano sieci analogowe (NMT, AMPS).
Próby stworzenia telefonów komórkowych miały miejsce już w latach 40. i 50.[1] W 1946 w USA zbudowano sieć i rozpoczęto eksploatację mobilnych telefonów radiowych Motorola dla klientów prywatnych w samochodach osobowych co było poprzednikiem telefonii komórkowej[2]. Był to jedyny kraj świata gdzie system został zaakceptowany i zdobył popularność wśród cywilów. Amerykańska policja używa komunikacji bezprzewodowej od 1928[3]. Pierwszy prototyp telefonu komórkowego wykonała szwedzka firma Ericsson w 1956. Telefon ważył 40 kilogramów, a kształtem przypominał walizkę. Urządzenie to kosztowało tyle co samochód[1]. 3 kwietnia 1973 w Nowym Jorku firma Motorola wprowadziła do obrotu swój pierwszy telefon komórkowy DynaTAC (DYNamic Adaptive Total Area Coverage)[4][5]. Telefon ważył 0,8 kg i miał wymiary cegły[6]. 16 września 1975 opublikowano amerykańskie zgłoszenie patentowe US 3,906,166 firmy Motorola pod tytułem Radio telephone system[4]. Pierwsza sieć telefonii komórkowej została uruchomiona w Japonii w 1979 (NTT), natomiast w Polsce w 1992 (Centertel). 21 sierpnia 1983 Federalna Komisja Łączności dopuściła na rynek DynaTAC 8000X[7]. 3 grudnia 1992 roku wysłano po raz pierwszy wiadomość SMS[5][6].
Według danych statystycznych, pod koniec 2018 roku w Polsce było 48 286 000 abonentów telefonii komórkowej[8].
Możliwości telefonów komórkowych [ edytuj | edytuj kod ]
Współczesny telefon komórkowy, oprócz realizowania podstawowej funkcji prowadzenia rozmowy, z reguły wyposażony jest w wiele dodatkowych opcji. Tej klasy telefon zwany jest smartfonem. Opcje te m.in.:
Śledzenie użytkowników telefonów komórkowych [ edytuj | edytuj kod ]
Zasadniczo wszystkie telefony GSM są relatywnie łatwe do namierzenia. Najprostszy telefon GSM, nawet w momencie gdy nie prowadzona jest rozmowa, podaje dane o sobie do stacji BTS, gdzie zapisanie ich pozwala na ustalenie pozycji telefonu (triangulacja, siła sygnału do danej bazy). Teoretycznie dane te wykorzystywane są wyłącznie przez uprawnione organy, aczkolwiek nawet w tym przypadku wielokrotnie stwierdzono podawanie danych, bez uzasadnienia. Wraz z rozwojem technologii stwierdzono wykorzystywanie zawirusowanych aplikacji (np. w celu wywiadu gospodarczego), ale nie tylko. Między innymi według pozwu wobec firmy Microsoft śledzenie odbywało się za pośrednictwem kamery, która wskazuje położenie telefonu za pomocą GPS (bez zgody użytkowników). Stwierdzono i udowodniono zbieranie informacji przez Apple i Google. Sam iPhone (telefon nie ma fabrycznej możliwości wyjęcia baterii) regularnie zapisuje na telefonie pozycje, a dodatkowo użytkownicy na forum Apple’a, skarżą się na robienie przez smartfony (bez ich zgody i wiedzy) zdjęcia przednią kamerką, a później (również bez pytania) wyświetlają takie grafiki podczas rozmowy w trybie FaceTime[10][11][12][13][14][15][16].
Warstwy oprogramowania [ edytuj | edytuj kod ]
W telefonie komórkowym najczęściej istnieją 3 warstwy oprogramowania.
System operacyjny [ edytuj | edytuj kod ]
Telefony pracują pod kontrolą systemu operacyjnego, np. Android, KaiOS, Blackberry, Symbian, Maemo, iOS, RIM, Microsoft Windows Mobile, Brew Mobile Platform, Firefox OS, Bada.
System operacyjny odpowiedzialny jest za zarządzanie pamięcią, wątkami, komunikację z warstwą sprzętową.
Na systemie operacyjnym zazwyczaj działa platforma, która ułatwia szybkie tworzenie oprogramowania na telefony i posiada wiele podstawowych funkcji telefonu. Są to np.:
Oprogramowanie telefonu [ edytuj | edytuj kod ]
Jest to warstwa tworzona przez producenta indywidualnie dla każdego telefonu i odróżniająca go od innych telefonów. Producent często tworzy łaty do oprogramowania i umieszcza je na swojej stronie internetowej.
Warstwa oprogramowania [ edytuj | edytuj kod ]
Warstwa dodatkowych aplikacji, które użytkownik może samodzielnie tworzyć, ładować oraz kasować.
Dzięki możliwości wykorzystania języka programowania Java firmy Sun istnieje możliwość tworzenia aplikacji dla telefonów komórkowych. Dla telefonów nowszych generacji udostępniane są środowiska deweloperskie (np. dla systemów Symbian, Linux), które umożliwiają tworzenie aplikacji bezpośrednio na platformę systemową obsługującą dany telefon.
Podział telefonów komórkowych [ edytuj | edytuj kod ]
Ze względu na obudowę rozróżniamy telefony komórkowe jako:
Do telefonów stosuje się różnego rodzaju karty pamięci typu Flash EEPROM, m.in. Memory Stick, MultiMedia Card, Secure Digital.
Telefon o rozbudowanych funkcjach organizera i przeglądarki, zawierający arkusz kalkulacyjny itp. nazywany bywa smartfonem.
Sprzedaż telefonów na świecie [ edytuj | edytuj kod ]
W drugim kwartale 2010[17] największy udział w sprzedaży telefonów komórkowych posiadała fińska Nokia – 36,1%, na drugim miejscu znajdował się Samsung – 20,7%. Kolejne pozycje zajmowały firmy: LG (10%), Research In Motion oraz Sony Ericsson (3%). W sumie, pięciu pierwszych potentatów w produkcji sprzętu elektronicznego posiadało ok. 80% udziałów w rynku związanym z produkcją i sprzedażą telefonów komórkowych.
Infonetics prognozowało, że w 2012 liczba aktywnych użytkowników wszystkich systemów telefonii mobilnej (GSM, W-CDMA, LTE, TD-CDMA, cdmaOne, CDMA2000) przekroczy 6 mld[18].
Telefony komórkowe w Polsce [ edytuj | edytuj kod ]
Jak wynika z przeprowadzonych w Polsce w 2006 roku badań[19], penetracja telefonii komórkowej – czyli stosunek aktywnych kart SIM do liczby mieszkańców, wynosił 96,27% (średnia w pozostałych krajach UE wynosiła w październiku 2006 roku 107,4%). Wśród osób w wieku od 13 do 19 lat odsetek posiadaczy wynosił 91%, natomiast w przedziale wiekowym 20–29 wynosił 95%. Według kryteriów mieszkaniowych, najwięcej posiadaczy było wśród ludności średniej wielkości miast – 79%, a pod względem wykształcenia dominowały osoby z wykształceniem wyższym – 86%. Odsetek osób posiadających więcej niż jeden telefon komórkowy pod koniec 2006 roku to ok. 11% użytkowników.
Według stanu na koniec 2010 r. liczba aktywnych kart SIM telefonii ruchomej wynosiła 47,5 mln (o 5,5% więcej niż 2009). Na 100 mieszkańców przypadało 124,3 kart SIM (w 2009 – 117,9)[20].
Według szacunków GUS, na koniec 2011 roku w polskich sieciach komórkowych działało 50,7025 mln kart SIM (roczny przyrost o ok. 3,2 mln). Penetracja (liczba kart SIM na 100 mieszkańców) wyniosła 132,67[21].
Porównanie podobnych urządzeń [ edytuj | edytuj kod ]
Telefon bezprzewodowy Telefon z bezprzewodową słuchawką, która komunikuje się za pomocą fal radiowych ze stacją bazową podłączoną do sieci telefonów stacjonarnych. Radiotelefon Niewielka, uproszczona radiostacja nadawczo-odbiorcza służąca do porozumiewania się głosem na niewielkie odległości, pełniąca rolę mobilnego telefonu. Radiotelefon pracuje bez infrastruktury sieci. Telefon satelitarny Urządzenie zapewniające łączność głosową i przesyłanie danych w obu kierunkach z wykorzystaniem satelitów telekomunikacyjnych. Bezpośrednia łączność między urządzeniem końcowym, a więc telefonem oraz satelitą jest zapewniona drogą radiową. Tak więc połączenie może być nawiązane również na obszarach niepokrytych zasięgiem sieci telefonii komórkowej, jak np. morza, pustynie. Satelita przekazuje dane do stacji naziemnych, gdzie są dalej przekazywane do innych sieci telefonicznych. Telefon VoIP Typ aparatu telefonicznego, który w przeciwieństwie do tradycyjnych aparatów PSTN lub ISDN nie jest podłączany do linii telefonicznej, lecz do Internetu, a rozmowy przeprowadzamy, korzystając z VoIP.
Smartfony są obecnie ważną częścią naszego życia i trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie bez wielu oferowanych przez nie opcji, znacznie ułatwiających nam codzienną aktywność. Urządzeniami mającymi dla nas szczególne znaczenie i okazującymi się często pierwszym wyborem, są te wyposażone w Androida, które znajdują się w kieszeni zdecydowanej większości ludzi na świecie. Wspominamy o tym nieprzypadkowo, bo właśnie obchodzimy okrągłą dziesiątą rocznicę pojawienia się pierwszego smartfona wyposażonego w mobilny system Google. HTC Dream, znany także jako Era G1, bo o nim właśnie mowa, trafił do sprzedaży we wrześniu 2008 roku (w Polsce pojawił się kilka miesięcy później, a dokładniej w lutym 2009 roku w ofercie nieistniejącej już sieci komórkowej Era).
23 września 2008 do masowej sprzedaży trafił pierwszy smartfon wyposażony w Androida.
Ciekawie na tle dzisiejszych standardów prezentuje się oczywiście specyfikacja telefonu. HTC Dream, pracujący pod kontrolą Androida w wersji 1,6 Donut, posiadał jedynie 3,17-calowy wyświetlacz TFT chroniony przez Gorille Glass, a całość napędzał jednordzeniowy procesor Qualcomm MSM7201A z taktowaniem 528 MHz wspomagany przez 192 MB pamięci RAM. Szału nie było również, jeśli chodzi o aparat, ponieważ zastosowano tutaj matrycę 3,2 Mpx, z kolei bajery w postaci podwójnych czy potrójnych kamer nie śniły się wówczas nawet największym marzycielom. Przy okazji warto podkreślić, iż smartfon nie był typowym przedstawicielem aktualnych komórek z dość prostego powodu - na dole obudowy posiadał tradycyjne przyciski odpowiadające m.in. za odbieranie bądź odrzucanie połączeń, a dodatkowo zastosowano tu wysuwaną klawiaturę.
W porównaniu do dzisiejszych flagowców wyposażonych w 6, a nawet 8 GB pamięci RAM czy posiadających superszybkie procesory ten model wypada wręcz śmiesznie, ale takie były początki drogi, jaką przeszły urządzenia, bez których dziś nie wyobrażamy sobie życia. Swoją drogą widoczny jest tu pewien trend, a mianowicie w przeszłości producenci telefonów prześcigali się w tworzeniu jak najmniejszych konstrukcji, a dzisiaj trwa wojna na to, kto wypuści sprzęt z największym, ledwo mieszczącym się w kieszeni ekranem. Wracając jednak do HTC Dream, pamiętacie to urządzenie, a może sami z niego korzystaliście? Koniecznie dajcie znać w komentarzach!
Leave a Comment